Ineens klonk er een gedragen roekoeoe roekoeoe tussen alle getjilp en gekwetter in de vroege ochtend. Een duif had ik nog niet eerder gehoord hier. ‘Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is’, dacht ik.
Tweede gedachte
Mijn tweede gedachte was: voor vogels kan ik dat dus moeiteloos zo zien, voor mezelf ligt dat anders. En dat is gek. Want ook mensen hebben een oorspronkelijk geluid dat er al vanaf het begin in besloten ligt. Ieder precies een eigen bijdrage aan het geheel. Op basis van oorsprong, talenten, levensloop.
Meestal klinkt het geluid heel zacht. Het is niet eenvoudig om het goed te kunnen onderscheiden van alles wat meeklinkt; vanuit de innerlijke criticus, vanuit oude overtuigingen, vanuit meningen van anderen.
Innerlijke microfoon
Ik kan met lichte jaloezie (oké, understatement) kijken naar mensen die gezegend zijn met een enorm krachtige innerlijke stem en een helder weten. Ik ben van de categorie die wel voelt dat er iets te horen is, maar bij wie het luisteren niet zo gemakkelijk gaat.
Die categorie heeft baat bij tools die als een soort innerlijke microfoon kunnen dienen. Tegenwoordig klinken die tools prachtig: je WHY formuleren, een inner purpose-training volgen, je full potential discoveren. Je kunt natuurlijk ook een astrologische reading laten doen, of een energetische. Of naar een coach gaan. En vooral … stil zijn, anders hoor je niks.
Disclaimer
Maar let op: daar begint het pas. Luisteren en leven naar je eigen geluid is niet zo simpel als het bij een vogel gaat. Wij hebben namelijk een denkend hoofd. En angsten. Als ik mijn aandacht naar buiten richt, en vooral online is er veel te zien, dan krijg ik al gauw de neiging om mijn geluid te dempen. Ik vind de andere geluiden beter verpakt, inhoudelijker, vlotter. Mijn hoofd voelt zich er enorm door geïnspireerd, ‘ah, zo moet ik het ook doen’, ‘jee, wat een leuke aanpak’ en in mijn hart voel ik me kleiner worden.
Verbinding verbroken
In alle pogingen om ook beter verpakt, inhoudelijker en vlotter te worden ga ik weg bij mezelf. Al met al raak ik verward, want ondertussen kan ik mezelf niet meer horen. Verbinding verbroken. In theorie kan er dan misschien wel een leuk opgepoetst geluid uitkomen, maar dat is niet míjn geluid. En ieders eigen geluid is het enige wat echt telt, wat echt bijdraagt, wat verbindt en voedt.
Be brave & keep listening
Dat is waarom steeds weer terugkeren naar jezelf, thuiskomen, noodzakelijk is. Een voortdurende oefening en voorwaar geen kattenpis. Want ja, daar tref je dan dus ook dat gevoel van ‘klein zijn’ aan en andere ongemakken. Brrr, niet fijn. Daar dan weer bij aanwezig durven zijn en het doorzien of doorvoelen, dat is de kunst.
Het helpt om te weten dat achter die ongemakken altijd je ware geluid ligt. Dus in plaats van ‘keep calm & carry on’ zou ik kaarten en koffiemokken willen met ‘be brave & keep listening’ :- )
Precies zo
Dit ter bemoediging van ieders eigen geluid. Ja, het is een blijvende uitdaging om steeds weer naar binnen te gaan en echt te luisteren. En toch: je eigen geluid wordt daarmee steeds sterker! Dat is fijn, en noodzakelijk, want je eigen geluid wil gehoord worden. Het is gemaakt om precies zo te klinken. Voor precies die mensen die het kunnen en willen horen.
Met dank aan de duif. Roekoe.