Waarom je toch weer in de achtbaan zit
Oude patronen zijn net achtbanen waar je niet meer in had willen zitten. Je staat op een platform, er komt een karretje aanrijden – verf afgebladderd, beetje gammel. Je stapt als vanzelf in en na de eerste bocht denk je: nee, ben ik toch weer ingestapt?!
En dan moet de engste bocht en de overdekop nog komen.
Aaarghh …
Ik zat er onlangs weer eens in. Ik had ja gezegd tegen een afspraak waarvan ik me had voorgenomen dat niet te doen en vond dat het niet goed was gegaan. Ik had het niet goed gedaan; bekend patroon. Ingestapt. Ik kon niet meer terug, gaf mezelf op de kop, voelde me slecht over mezelf, kortom de hele attractie : -)
Au …
Je tijdens de achtbaanrit bewust worden is de meest ongemakkelijke fase; je weet dat je het niet had willen doen en je bent toch weer ingestapt. En dan moet die rit nog afgemaakt worden. Het koekje teveel moet verteerd, de sorry nog gezegd, de ja omgezet naar nee – of andersom, het ongemak verduurd. En au, meestal ook de innerlijke criticus gehoord, schuld en schaamte waargenomen.
Nog een rondje
Wakker worden ìn de achtbaan die je echt niet meer leuk vindt is geen lolletje. Voordeel is dat het bewustzijn geeft en motivatie om de volgende keer (of vooruit, die keer erop of die keer daarna) niet meer in te stappen. Dat betekent zien dat het karretje voor komt rijden en je automatische neiging tot instappen weerstaan. Ook al trekt het uit gewoonte, roept het vanuit je systeem.
De innerlijke achtbaan
Jezelf terughouden, op je handen zitten, jezelf vastbinden aan de mast. Voelen wat zich aandient en alles welkom heten. In het licht waar het van gemaakt is. Grond voelen. Lijf. Adem. Nu de innerlijke achtbaan waarnemen en laten uitrazen. Voorwaar geen kattenpis.
Magie
Het vraagt moed, mildheid en als het lukt ontstaat er magie: het patroon kan innerlijk ontspannen. Er komt ruimte, gronding, lichtheid. Ha, het is gelukt, en ik leef nog!
Om zo steeds makkelijker te zien dat alle achtbanen en het hele pretpark een vrij spel is. Mijn spel. Jouw spel.
Stap je in een oude achtbaan vandaag of laat je het karretje zonder jou vertrekken?